Έχω γράμμα!!!

10 / 04 / 2020

#ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟ

ΕΧΕΙΣ ΓΡΑΜΜΑ

ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ?

ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΒΓΑΛΕ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ

Αγαπητό μας, 2ο δημοτικό σχολείο Ηρακλείου,

κάνοντας μία μικρή αναδρομή πριν ένα μήνα, παρόλο που μας έχει φανεί ένας αιώνας, σαν σήμερα, στις 10/ 03/ 2020 το απόγευμα, γιατί το πρωί ήμασταν μαζί, καλά θυμάσαι και εσύ και εμείς, άλλωστε ξεχνιούνται αυτά;;; Και ναι,  μέχρι το απόγευμα άλλαξαν όλα, γιατί βγήκε  #ανακοίνωση που έλεγε:

«Κλείνουν τα σχολεία σε όλη τη χώρα για 14 μέρες και ο υπουργός Υγείας έκανε λόγο για προληπτικό μέτρο που έχει ως στόχο τη μείωση της διασποράς του Κορωναϊού».

Καλά το τι χαρά πήραμε δεν σας κρύβουμε ήταν απερίγραπτη, φωνές, χαρές, λέμε διακοπές!!!

Οι πρώτες μέρες κυλούσαν και το πρώτο πράγμα που σκεφτόμασταν από την στιγμή που ξυπνούσαμε ήταν να καλέσουμε συμμαθητές μας, να έρθουν ή να πάμε σπίτια τους…

Ναι, γιατί πιστεύαμε ήταν διακοπές….

Όμως οι μέρες περνούσαν και η επιθυμία μας αυτή μεγάλωνε, χωρίς να γίνεται αποδεκτή από τους γονείς μας. Μάταια μας εξηγούσαν εμείς δεν καταλαβαίναμε ή δεν θέλαμε να καταλάβουμε…

Μάλλον το δεύτερο, που θέλοντας και όχι ήταν πραγματικότητα……

ΞΕΧΝΑΜΕ  ΛΟΙΠΟΝ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!!

Και τώρα  έπρεπε να προσαρμοστούμε σε μια καινούρια πραγματικότητα!!!

Σκληρή, απρόσωπη, μονότονη, σκοτεινή, κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας και το ειρωνικό ότι γίνεται, γίνεται για το καλό μας!!!! Και παντού ότι μπορούσαμε να ακούσουμε, ή να δούμε, όλα γύρω από το ίδιο θέμα του Κορωναϊού ήτανε και είναι.

Τίποτα καλό….

Μόνο κακό….

Και την ατέλειωτη χαρά που αρχικά νιώσαμε ήρθε τώρα να διαδεχτεί η ατέλειωτη θλίψη και τα ξεφωνητά μας δεν έβγαιναν άλλο, λες και κάποιος μας έβαλε θηλιά στο λαιμό και την θέση τους πήρε πόνος βουβός, που από μόνος του, όμως φωνάζει, ουρλιάζει και διαμαρτύρεται, ψάχνοντας απαντήσεις…

Μα πώς γίνεται εμείς την Τρίτη, ήρθαμε σχολείο κανονικά, πώς γίνεται έτσι ξαφνικά να διακόψουμε τα πάντα;;;

Το σχολείο, τους συμμαθητές μας, τους δασκάλους μας, τον κύριο Μανώλη που μας φροντίζει στο κυλικείο, την κυρία Κατερίνα που μεριμνεί να λάμπει το σχολείο μας;;; Η οποία κυρία Κατερίνα, βίωσε τούτες τις ημέρες και την απώλεια του δικού της ανθρώπου και χωρίς να μπορούμε να συμπαρασταθούμε στον πόνο της και να της  σφίξουμε το χέρι… Δυστυχώς ούτε αυτό

Στο χρωστάμε κυρία Κατερίνα…

Μα τίποτα δεν επιτρέπεται;;; Μα πώς γίνεται από την μία στιγμή στην άλλη, κλείσαμε δεν αποχαιρετήσαμε κανέναν και πότε θα τους ξαναδούμε;;;

Πώς είσαι #ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟ τώρα??? Άδειο, κενό, χωρίς φωνές, χωρίς μαθήματα, χωρίς διαλείμματα;;; Το κουδούνι, άραγε χτυπάει το κουδούνι;;;; Μήπως και αυτό μελαγχολεί και χτυπάει βουβά, γιατί αφουγκράζεται τους κρυφούς αναστεναγμούς των αιθουσών και τα παρακάλια των μαθητών που θέλουμε να επιστρέψουμε ξανά σ΄εσένα;;; Μα ξαφνικά ακούγονται βήματα μαζί και ψίθυροι, μα τι γίνεται πηγαίνουν στο Μποδοσάκειο και εμείς όχι;;; Σίγουρα θα ‘ναι η κυρία Φαίη, η διευθύντριά μας, μόνη της ή μαζί με άλλους, δεν ξέρουμε… Γιατί όσο εμείς μένουμε σπίτι η διδασκαλία εξελίσσεται, με τον χαρακτήρα των επαναλήψεων. Οπότε η δουλειά τους, δεν σταματάει, δεν σταματάει ποτέ!!! Και αυτό το γνωρίζεις πολύ καλά αγαπητό μας σχολείο!!!Αλλά τελικά δεν έχει σημασία από πού γίνεται η προετοιμασία από το σχολείο, από το σπίτι, ένα είναι σίγουρο!!! Δουλεύουν χωρίς εμάς για εμάς!!! Όμως, οι ψίθυροι συνεχίζονται να ακούγονται, στο βάθος, κάπου στο γραφείο των δασκάλων, μπορεί να είναι και στο τηλέφωνο, αλλά ότι και να είναι και με όποιον τρόπο και αν ακούγονται, δεν θέλουμε να ξέρουμε και δεν θέλουμε να μάθουμε!!! Αφού δεν μπορούμε να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε την αγκαλιά του δασκάλου και της δασκάλας μας, δεν μπορούμε ούτε με απλή χειραψία?

Όχι, όχι τότε καλύτερα να μην δούμε, τι να δούμε άλλωστε, μάτια κατακόκκινα από το κλάμα, αυτό να δούμε;;;;

Όχι κυρία Φαίη, δεν θέλουμε να αντικρίσουμε τα μεγάλα, εκφραστικά, γαλαζοπράσινα μάτια σου, να είναι βουρκωμένα και πλημμυρισμένα από δάκρυα!!! Ούτε τα δικά σου, ούτε κανενός άλλου!!! Άλλωστε κυρία Φαίη μας, τώρα, δεν μπορείς ούτε μία αγκαλιά να μας πάρεις!!! Από εκείνες που ανοίγεις διάπλατα και χωρούν όλα τα παιδιά του σχολείου, αλλά και χωρίς να ‘ναι του δικού σου σχολείου, τα κάνεις δικά σου και τα ενσωματώνεις σ’ ένα υγιές και φιλόξενο περιβάλλον, που εσύ  #ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟ διαθέτεις και με την βοήθεια πάντα των αξιόλογων και εξαιρετικών συναδέλφων σου, κα Φαίη!!! Ξέρουμε ότι κάπου εκεί τριγυρίζεις και τριγυρίζετε διαβάζοντας όλοι σας την σκέψη μας, γιατί  ο καθένας από εσάς είναι και  μία ξεχωριστή, αξιέπαινη προσωπικότητα που σηματοδοτεί το μέλλον όλων εμάς, των παιδιών!!! Και όλοι μαζί φέρνετε το επιθυμητό αποτέλεσμα!!!

Ωστόσο, ακόμα δεν είναι η ώρα ν’ ανταμώσουμε και τελικά αποφασίσαμε ότι δεν ερχόμαστε στο γραφείο σας, απομακρυνόμαστε αναγκαστικά και προχωράμε και να, το νηπιαγωγείο !!! Μα ναι, έκλεισε και αυτό!!!! Αυτό θα έμενε άλλωστε;;;; Τι να εξηγήσεις τώρα σε αυτούς τους μικρούς μαθητές;;; Τα ανεξήγητα;;;

Προχωράμε στις αίθουσες, μα τι γίνεται στις αίθουσες μας;;; Μα σε κάποιες από αυτές μαζευόμασταν και κάναμε τις σχολικές μας γιορτές, συγκεντρώσεις,  μα και τους αποκριάτικους χορούς μας που γινόντουσαν με την άψογη συνεργασία του σχολείου και του Δ.Σ. και τόσα άλλα ακόμη ….Τώρα είναι άδειες, αλλά σίγουρα είναι όπως τις αφήσαμε και μας περιμένουν!!!! Και εμείς θέλουμε πολύ να επιστρέψουμε σε αυτές, σύντομα!!!! Όσο πιο σύντομα γίνεται!!!! Τέτοιες διακοπές δεν θέλουμε!!!! Μας στερούν οτιδήποτε όμορφο και ανθρώπινο!!! Μας στέρησαν ακόμα και την γιορτή της 25ης Μαρτίου και την παρέλαση!!!

Αλλά ΟΧΙ, θα ήμασταν άδικοι αν δεν το λέγαμε, το ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟ, μερίμνησε μας έγραψε γράμμα και μας περιμένει!!!

Σε ευχαριστούμε για αυτό και να ξέρεις μας συγκίνησες πολύ!!!!

Και σου απαντάμε και εμείς ότι ΔΕΝ ΤΟ ΒΑΖΟΥΜΕ ΚΑΤΩ και θα έρθουμε να γιορτάσουμε και να παρελάσουμε ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟ, όπως μας υποσχέθηκες άλλωστε, αλλά για να έρθουμε όλοι, πρέπει να παραμείνουμε σπίτια μας, για όσο διάστημα χρειαστεί!!!

Αυτό είναι το μήνυμα μας προς όλους : »#ΜΕΝΟΥΜΕΣΠΙΤΙ» και όταν όλα θα έχουν τελειώσει, θα έχουμε πολλά να πούμε!!!! Τόσα πολλά που καμία διαδικτυακή διδασκαλία και καμία εκπαιδευτική τηλεόραση, δεν μπορεί να αντικαταστήσει, αυτή την ανθρώπινη επαφή. Και να ευχαριστήσουμε σε αυτό το σημείο τους δασκάλους μας, που καταβάλλουν προσπάθειες να μας έχουν σε επαγρύπνηση. Όχι μόνο για να μην χάνουμε την επαφή με τα μαθήματά μας, αλλά και την καθοδήγηση που υπήρξε σε τυχόν απορίες μας για την εγγραφή μας στην ηλεκτρονική τάξη με όσους είχαμε επικοινωνία και συγκεκριμένα η κα Κλάδου, τουλάχιστον όσες φορές την χρειαστήκαμε ήταν εκεί απαντούσε και μας καθοδηγούσε με το ποιο σωστό τρόπο, σε  κάτι καινούριο που έπρεπε να μάθουμε για να μπορούμε να το λειτουργήσουμε και εμείς από το σπίτι μας. Και αναφέρουμε χαρακτηριστικά την κα Κλάδου, γιατί τυγχάνει να είναι και δασκάλα μας και επίσης είχε ασχοληθεί οπότε και γνώριζε την διαδικασία!!!! Αλλά και με όποιον τρόπο διευκόλυνε τον καθένα από εμάς, αφού υπήρχαν και πολλά κατατοπιστικά μηνύματα είτε στην ομάδα που λειτουργεί μέσω Facebook, είτε στα ηλεκτρονικά μηνύματα που οι ίδιοι οι γονείς είχαν δώσει τα email τους, όταν τους ζητήθηκε. Εννοείται ότι η ενημέρωση συνεχίζεται, αρκεί να τα παρακολουθούμε και όσοι δυσκολευόμαστε ακόμα ας υπάρχει επικοινωνία και μεταξύ γονέων, όσοι μπορούν να βοηθήσουν και βέβαια  καλό είναι να απευθυνόμαστε στον δάσκαλο μας, να μας συμβουλέψει τι πρέπει κάνουμε!!! Εξάλλου η επαφή συνεχίζεται κανονικά είτε μέσα από τα τηλέφωνα που δεχόμαστε είτε μέσα από την ηλεκτρονική πλατφόρμα ανάλογα το μάθημα, από τον κάθε δάσκαλο ξεχωριστά υπάρχουν ενημερώσεις και μηνύματα τα οποία εκτός από το τι πρέπει να κάνουν οι μαθητές, είναι διάχυτα από ελπίδα, αγάπη, κουράγιο και αισιοδοξία ότι σύντομα θα είμαστε και πάλι όλοι μαζί!!! Το ίδιο επιθυμούμε εννοείται και εμείς και ναι, τολμούμε να πούμε ακριβώς ένα μήνα μετά την ανακοίνωση της καραντίνας 10/04/2020 ότι μας λείπει ακόμα και η τιμωρία, ναι, #ητιμωρία, καλά άκουσες ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟ, γιατί όταν αυτή έπρεπε να επιβληθεί στο χώρο σου, γινότανε για κάποιο λόγο που έπρεπε να αναλογιστούμε γιατί πράξαμε, αυτό που πράξαμε και να μην επαναληφθεί. Όμως ήταν για καλό μας, σε κάθε περίπτωση!!!!! Τούτη δω όμως την σημερινή τιμωρία να είμαστε κλεισμένοι, #Άνοιξη καιρό μανταλωμένοι, που ξανά ακούστηκε; Και χωρίς να φταίμε κάπου δεν μπορεί ανθρώπινο μυαλό να χωρέσει!!! Το μόνο που μπορούμε να πούμε και να παρηγορηθούμε, ότι πάλι γίνεται για καλό σκοπό, η παραμονή μας στο σπίτι δηλαδή, να περάσει ανέπαφα και ανώδυνα για τον καθένα από εμάς και την οικογένειά του, όλο αυτό που όλοι μας περνάμε !!!! Γι’ αυτό απευθυνόμαστε σε εσένα αγαπητό μας σχολείο ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟ, που τόσο σε έχουμε πεθυμήσει, στους αξιότιμους δασκάλους μας, στο Δ.Σ.του σχολείου μας, που επίσης ανησυχεί και προβληματίζεται όλο αυτόν τον καιρό, με όλα όσα συμβαίνουν, στους καλούς μας φίλους, συμμαθητές, γονείς, παππούδες και γιαγιάδες και σε όλους εσάς, που λαχταράτε να ανοίξουμε και να βρεθούμε και πάλι κοντά, ας το φροντίσουμε για να κερδίσουμε!!!! Να τηρούμε κανόνες υγιεινής που οι ειδικοί μας προτρέπουν και να παραμένουμε σπίτια μας!!! Ο σκοπός λένε αγιάζει τα μέσα!!! Αυτά τα λίγα, που δεν είναι και καθόλου λίγα, αλλά να ξέρετε είναι γραμμένα με πολλή πολλή αγάπη και συγκίνηση!!!! Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε από καρδιάς όσους αφιερώσατε χρόνο να μας διαβάσετε!!! Ελπίζουμε να μην ξεχάσαμε κάτι σημαντικό να αναφέρουμε και αν έχει συμβεί, να ξέρετε δεν έγινε από πρόθεση!!! Ευχόμαστε τα καλύτερα σε όλους σας και να παραμείνουμε υγιείς όλοι μας και τα μάτια όλων να βουρκώσουν από χαρά, που θα βρεθούμε ξανά και όλα θα έχουν τελειώσει… ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ,  ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΛΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ!!! ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ!!! ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΤΕ!!! Και το σύνθημα  «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ»  αντιστρέφεται «ΟΛΟΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΣΜΕΝΟΙ» για όσο χρειαστεί?.

Και κάτι τελευταίο που λειτουργεί κατά του Κορωναϊού

#ΝΑΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ #ΚΑΘΕΜΕΡΑ γιατί…

«Είναι άνοιξη πια, δεν χωράει η πίκρα μέσα στο φως. #ΓιάννηςΡίτσος»

Κάτι παραπάνω ήξερε….

Με αγάπη

«Αφοί Χατζηαναστασίου»

και διακριτικό τίτλο

«Ι.Σφακιανάκη»

(εταιρεία γίναμε, όπως καταλάβατε)