Αγαπημένα μου παιδιά
Εγώ είμαι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο ως σχολείο και ως κτίριο απέναντι στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Και αν απορείτε γιατί, η απάντηση είναι απλή: εγώ τα έχω ζήσει όλα αυτά και τα θυμάμαι πολύ καλά! Βεβαίως και τα θυμάμαι, αφού όταν άρχισε ο πόλεμος του 1940 εγώ ήμουν ήδη 10 χρονών…
Θυμάμαι τις σειρήνες να ηχούν τα ξημερώματα εκείνης της ημέρας, τις καμπάνες που χτυπούσαν, τον κόσμο που έτρεχε στο λιμάνι για να χαιρετήσει αυτούς που έφευγαν για το μέτωπο «με το χαμόγελο στα χείλη». Και μετά… τις χαρές, τα τραγούδια, τον ενθουσιασμό, τους πανηγυρισμούς για τις νίκες του ελληνικού στρατού. «Κορόιδο Μουσολίνι, κανένας δε θα μείνει» τραγουδούσαν όλοι τότε. Μεγάλες στιγμές, που όσοι τις ζήσαμε δεν πρόκειται να τις ξεχάσουμε ποτέ.
Τότε οι άνθρωποι αυτοί έγραψαν, όπως λέγεται, το «έπος» του Οκτώβρη του 1940 δηλαδή πέτυχαν κάτι που κανείς δεν το περίμενε: να νικήσουν.
Γιαυτό λοιπόν κάθε χρονιά παρακολουθώ τη γιορτή που παρουσιάζετε εσείς παιδιά, στην αίθουσα τελετών και φυσικά φουσκώνω από υπερηφάνεια όταν βλέπω την Έκτη να ξεκινάει με τη σημαία μπροστά για την παρέλαση. Σχεδόν μου φαίνεται ότι ψηλώνει η στέγη μου και μου σηκώνονται τα κεραμίδια όρθια!
Φέτος, τίποτα από αυτά δεν θα γίνει λόγω των μέτρων κατά της εξάπλωσης του κορονοϊού.
Είχαμε όμως ένα καινούργιο έπος φέτος, τον Οκτώβριο του 2020, που το γράψατε εσείς παιδιά μαζί με τους δασκάλους σας! Καταφέρατε όλοι μαζί αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο: να φοράτε συνέχεια τη μάσκα, να κάνετε μάθημα αλλά και διάλειμμα μ’ αυτήν, να κάνετε μάθημα με ανοιχτά παράθυρα με ζέστη και με κρύο, να θυμάστε το πλύσιμο των χεριών και το απολυμαντικό, να μην δανείζεστε πράγματα μεταξύ σας, να διορθώνετε μόνα σας από τον πίνακα τις εργασίες , να κρατάτε τις αποστάσεις στην αυλή και ένα σωρό άλλα πράγματα που άλλαξαν στη σχολική ζωή! Και όπως φαίνεται μέχρι τώρα, τα καταφέρνετε πολύ καλά αφού κανείς από το σχολείο δεν έχει αρρωστήσει!
Το λέω και το δηλώνω: είσαστε οι ήρωες της σημερινής εποχής!!!
Θα το θυμάμαι αυτό το έπος του 2020 και θα το διηγούμαι στα παιδιά που θα κάτσουν στα θρανία μου στο μέλλον. Θα θυμάμαι και τον φετινό σημαιοφόρο σε μια παρέλαση που δεν έγινε, τον Ιάσωνα Σαμοθράκη.
Εδώ τον βλέπετε με τη δασκάλα του την κ. Ελένη Σαπουνά η οποία συγκινημένη του παραδίδει τη σημαία σε μια τελετή που συμμετείχαν αυστηρά και μόνο, 2 άτομα…
Καλή πρόοδο Ιάσωνα και σου εύχομαι σε κάποια άλλη παρέλαση, φοιτώντας πια σε άλλη εκπαιδευτική βαθμίδα, να αξιωθείς να σηκώσεις τη σημαία!
